در جهان بینی اسلامی عبادت جنبه ای وسیع می یابد و تمامی جنبه های زندگی را متاثر خواهد کرد تا جایی که یک لحظه غفلت از منشاء هستی مورد مذمت قرار می  گیرد و با ا ین تفسیر هر عملی از ریز و درشت همه قابلیت تبدیل شدن به عبادت را دارند زیرا هر عملی از سوی پروردگار که قابلیت و امکان انجام آن به انسان داده شده است با داشتن هدفی معنوی، بوی معنویت به خود می گیرد. در مقابل چنین دیدگاهی جهان بینی مادی قدعلم کرده و به دلیل ظاهر آراسته قدرت رقابت با جهان بینی معنوی را یافته. جهان بینی معنوی که به معنا و عمق بیش از ظاهر توجه دارد برای پذیرش به دید عمیق تر نیازمند است.

جهان بینی سکولار که مناسب ترین فضا را برای رشد جهان بینی مادی فراهم می کند بعد از جهالت قرون وسطایی در غرب به گونه ای اعتراضی شکل گرفت و سعی کرده نشان دهد به جهان بینی معنوی دخلی ندارد و افراد را در انتخاب آزاد گذاشته ولی این فریبی بیش نیست و بزرگترین فریادهای بی دینی را در ضمیر ناخودآگاه انسان طنین انداز می کند و با طراحی فاسد محیط مجال رشد معنوی را از جامعه سلب کرده و حتی انسانهای طالب معنویت مانند راهبان در این طراحی فاسد محیطی توان ایستادگی ندارند و به سوی فساد گام برمی دارند.

این جهان بینی به طور علنی یا ضمنی این پیام را منعکس می کند که هدف انسان و
خواست های اوست و خداوند و خواست های او در طراحی جامعه نقشی ندارند آنچه انسان فارغ از اندیشه الهی دوست دارد جامعه را شکل داده و طراحی می کند. حتی راستگویی نه از جهت الهی بلکه از لحاظ مزایای اقتصادی و مادی خوب است و تجویز می شود. این نوع راستگویی از دیدگاه جهان بینی معنوی ارزش معنوی ندارد و حالتی خنثی بخود می گیرد. یعنی حتی طراحی های شبیه به هم در دو جهان بینی ارزش و کارکرد شبیه به هم ندارند.[1]

از دیدگاه معنوی خوشبخت و سعادتمند کسی است که منطبق با خواست خداوند زندگی کند و سعادتمند در جهان بینی مادی کسی است که از لذایذ مادی بیشترین بهره را برده باشد. این تفاوت هدف در دو جهان بینی همه چیز را تغییر می دهد و مجالی برای ایجاد مفاهیم اشتراکی باقی نمی گذارد.

با توجه به این گفته ها زمانی که «هدف» بر اساس جهان بینی معنوی انتخاب شود
پیش شرط تولید علم تسلط بر منابع دینی است زیرا خواهان طراحی ای هستیم که با جهان بینی معنوی منطبق باشد یا حداقل در تعارض با این جهان بینی نباشد. باید جامعه با عینک جهان بینی معنوی نگریسته شود و از این زاویه هر خشتی که از بنای جامعه معیوب است اصلاح و هر کجا که خشتی کم است گذاشته شود.